David Salomon Hollander studeerde geneeskunde in Utrecht, waar hij op 15 maart 1929 het artsexamen aflegde. Hij trouwde met Bertha Emilie van Essen. Zij kregen drie kinderen, Just David(*1931), Daniel Simon(*1934) en Emmy Catharina(*1938). Hij vestigde zich 13 augustus 1929 als huisarts  in Nijmegen, komende vanuit Tilburg, waar hij geboren was. Hij was vice-voorzitter van de kerkenraad van de Joodse Gemeente Nijmegen en voorzitter van het Armbestuur van de Joodse Gemeente Nijmegen (1940-1942) en betrokken bij het werk van de Joodse Raad in Nijmegen.

Hij kreeg een verbod te werken als arts, zoals alle Joodse artsen. “Aan het begin van de Tweede Wereldoorlog stonden in Nederland 534 Joden geregistreerd als arts, 8 procent van de toenmalige Nederlandse artsenstand van 6.500. Een opvallend hoog percentage bij een Joodse bevolking die slechts 1,4 procent van de totale Nederlandse bevolking uitmaakte. In totaal overleefden 323 Nederlands-Joodse artsen de Tweede Wereldoorlog” (van: Jonet.nl). Joodse artsen, apothekers, vroedvrouwen, makelaars, vertalers en advocaten mogen alleen nog Joden helpen vanaf 1 mei 1941.

Nijmegen kende geen Joods ziekenhuis. Het woonhuis - St Annastraat 69, van hoofdverpleegkundige Josephine Gersons deed vanaf juli 1942 dienst als Joods ziekenhuis, aangezien Joden vanaf de zomer van 1942 uit andere ziekenhuizen werden geweerd. Het ziekenhuis stond onder de medische leiding van dokter Hollander.

Het gehele gezin Hollander werd op 28 maart 1943 vanwege de SiPo gearresteerd en de volgende dag naar Westerbork overgebracht. De arrestatie zou voornamelijk ingegeven zijn geweest in verband met de inboedel en het instrumentarium van dr. Hollander. De medische apparatuur moest kostenloos verkregen worden om deze aan het Duitse Mütterheim (het in klooster Berchmanianum aan de Houtlaan gevestigde Lebensbornproject van Herfurth) te kunnen geven. Na een nachtelijk verblijf in een Nijmeegse politiecel werden zij de volgende dag overgebracht naar Westerbork. Daar werden diverse vergeefse pogingen gedaan het gezin op de Palestina- of op de Barneveldlijst te krijgen. Op 14 september 1943 is het gezin vanuit Westerbork met transport 76 naar Auschwitz gedeporteerd. Meteen na aankomst werden hij, zijn vrouw en drie kinderen vermoord.

Zijn huis werd ontruimd op 29-03-1943 en de inboedel werd waarschijnlijk (deels) overgebracht naar het huis van de beruchte A.van Dijk, Commissaris van Politie in Nijmegen. In hun huis vestigde zich een zekere G.J. van den Broek. Het waren vaak NSBers die zich vestigden in de onteigende Joodse panden. Of G.J. van den Broek NSB lid was is niet bekend.

Bron:PK; G.Luijters, In Memoriam, p.667-671; Joods Monument met literatuurverwijzing; M.Brink e.a. red., Geschiedenis van de joodse gemeenschap in (...) Veenendaal, Veenendaal 2001,  www.oorloginnijmegen.nl  "Nieuwe eigenaars" blz 5