De heer Peter Mathijs Antonius Smedts, roepnaam; Piet, geboren op 1 december 1913 te Maasbree (Limburg), was op 10 juni 1942 te Ubbergen voor de wet getrouwd met mevrouw Hendrika Coletha Maria Scheers, roepnaam: Riek, geboren op 23 november 1914 te Bemmel. Piet was schoorsteenbouwer waardoor hij een reizend beroep had. Hij leerde zijn toekomstige vrouw Riek kennen toen hij pension hield in café Waalzicht in de Ooijpolder van de ouders van Riek, en op 6 april 1943 werd een dochtertje geboren genaamd Johanna Petronella Hendrika Maria Smedts, roepnaam: Joke.     

Piet en Riek woonden tijdens hun huwelijk in Nijmegen, aan de Augustijnenstraat 16, boven een café tegenover de kerk. Bij het bombardement van 22 februari 1944 viel de kerktoren op de huizen aan de overkant, en ook op het huis waar Riek met haar dochtertje Joke op dat moment aanwezig was. Zij overleefden beiden het bombardement, maar het huis was onbewoonbaar.

Het gezin kon tijdelijk terecht bij de ouders van Riek in de Ooij(polder), en daarna boven het café van een broer van Riek aan de Ubbergscheweg 1.  Uit veiligheidsoverwegingen moesten zij in september 1944 evacueren, en trokken ze opnieuw naar haar ouderlijk huis in de Ooij. Daar zijn Piet en Riek bij de bominslag op café Waalzicht te Groenlanden omgekomen. Het dochtertje Joke (18 maanden oud) overleefde de bominslag, ingeklemd tussen de dode lichamen van haar ouders.

De familie van Piet, woonachtig in America (bij Horst) vernam een half jaar na de ramp dat Piet en Riek omgekomen waren. Ze wisten vanaf dat moment dat er een meisje was dat het overleefd had. Ze ontdekten dat het kind ondergebracht was bij een welgestelde ondernemersfamilie in Nijmegen en ze stelden vast dat het Joke was. Door een samenloop van omstandigheden luisterde het meisje in het opvanggezin inmiddels naar de naam Ans en gezien haar leeftijd was dat na een half jaar een voldongen feit. Er was inmiddels een band ontstaan tussen de opvangouders en het kind en de opvangfamilie wilde haar heel graag houden. De familie Smedts was nog in diepe rouw en tegelijkertijd gelukkig dat Joke de ramp had overleefd. De twee families gingen met elkaar in gesprek over wat nu het beste zou zijn voor het kind. In december 1945 kwam men overeen dat het meisje op zou groeien bij de opvangouders, Joke was inmiddels 2 jaar en 7 maanden oud. Leidend daarin is geweest dat een eventuele tweede scheiding, nu van de opvoedouders, het welzijn van het meisje niet zou bevorderen. Er werd afgesproken dat het meisje contact zou houden met haar biologische familie. De afspraken werden notarieel vast gelegd omdat er toentertijd nog geen adoptiewet was. Toen die wet eind 1956 tot stand kwam, werd het meisje in 1957 geadopteerd en ging ze ook officieel Ans Biessels heten (ze was toen 14 jaar). Ofschoon de familie Smedts en vooral oma Smedts meer contact met hun Joke hadden willen houden, zagen zij dat het meisje gelukkig was bij de familie Biessels en kwam het na verloop van tijd in goed overleg toch tot een werkbare nieuwe situatie waardoor er tot in de huidige generaties bij bijzondere gelegenheden contact is blijven bestaan.

Ans Braam-Biessels overleed te Middelburg na een kortstondig ziekbed op 6 mei 2019.

Bronnen: manuscript van Grad Smedts, de jongste broer van Piet, september 2007; e-mails van Carla Rieter, 12 en 14 september 2010; e-mails Rob Essers 22 april 2012; De Gelderlander 4 mei 2015 met foto van Ans Braam-Biessels; Huub Smedts, Een indringende geschiedenis van gelaagde dilemma’s voor twee families nader beschouwd (29 oktober 2022; 15 blz.) Bart Janssen, Het verdriet van Nijmegen 1940-1945 blz  1127 ev