Antoon (Antonius Johannes) Peters was een zoon van Johannes Josephus Peters en van Maria Cornelia Vermeulen. Hij werd geboren op 26 april 1924 te Nijmegen en woonde volgens zijn persoonskaart (PK) achtereenvolgens bij zijn ouders op de Breedestraat 152, vanaf 10 juni 1944 op de Lange Hezelstraat 12, vanaf 11-12-45  weer op Breedestraat 152 en zou op 21 november 1946 met onbekende bestemming zijn vertrokken. De werkelijkheid was  echter anders.

Sinds de herfst van 1944 ging in Hees het gerucht dat Antoon Peters, die kapper van beroep was, zich bij de SS zou hebben gemeld. Dat onjuiste gerucht kwam als volgt in de wereld. Een familielid van Antoon, de NSB’er Nieuwenhuis of Nieuwenhuizen uit de Ziekerstraat, ronselde in zijn familie- en kennissenkring voor de Duitsers. "Men” nam aan, dat hij ook Antoon geronseld had. Toen de moeder van Antoon na de oorlog oproepen deed om achter de verblijfplaats van haar vermiste zoon te komen, kreeg zij bezoek van een zekere Hale, die beweerde SS’er te zijn geweest. Ze moest hem ƒ50,- vooruit geven voor informatie. Hij vertelde haar dat hij Antoon in een kazerne in Oostenrijk in een SS-uniform had gezien. De familie geloofde dit niet, want Antoon kampte levenslang met chronische benauwdheden en hij had een zwak gestel. Bij navraag ontdekte men, dat de naam Hale niet op het door hem opgegeven adres Oude Graafseweg voorkwam. Dit gerucht over de SS is Antoon blijkbaar postuum blijven achtervolgen, maar de verklaring van zijn moeder en de vele brieven geven een heel ander beeld.

Antoon, die weigerde naar de Duitse Arbeitseinsatz te gaan, is op 4 mei 1944 op de Lange Hezelstraat 12 door de Grüne Polizei gearresteerd en naar kamp Amersfoort gebracht. Na drie weken werd hij naar Neuss bij Dusseldorf gestuurd om in een munitiefabriek te gaan werken. In zijn brieven (11, 21 en 30 juli 1944, 2, 7, 9, 23 en 27 augustus 1944) schreef hij over de erbarmelijke omstandigheden bij de ovens, waarin hij granaten moest harden, over het slechte eten, zijn slechte gezondheid met zelfs een ziekenhuisopname, en over zijn voortdurend verlangen naar brieven van thuis. In het rapport, dat zijn moeder uiteindelijk op 16-05-1951 door C.M.J. van Dongen over haar vermiste zoon liet opstellen, verklaarde zij o.m. dat hij nooit op verlof is geweest. Hieruit wordt in elk geval duidelijk dat Antoon, die na de oorlog als vermist is opgegeven, nooit lid is geweest van de SS, maar waarschijnlijk als een van de 10.000 dwangarbeiders in Neuss eind 1944 of begin 1945 (Neuss werd op 1-2 maart 1945 door de Amerikanen bezet) als gevolg van ziekte of een van de diverse zware geallieerde bombardementen om het leven is gekomen, maar zonder dat zijn overlijden ook maar ergens kon worden geregistreerd.