Hanneke was de dochter van Sijtze van der Meulen en Maria Alberdina Lagaaij. Het gezin had tot  eind oktober 1943 in Den Haag gewoond. Daar was Hanneke opgegroeid. Hanneke had een oudere zus  Riet een een jongere zus Edith. Vader van der Meulen solliciteerde bij de Rijksbrandweer en werd aangenomen. In de loop van 1943 werd zijn onderdeel naar Nijmegen verplaatst. Het gezin verhuisde naar Nijmegen. Op 17 september 1944 kwamen veel vliegtuigen over. Het waren de bevrijders. Op 20 september 1944 werd Nijmegen bevrijd maar de oolrog duurde voort.

Hanneke (*1929) was op 28 september 1944 met haar zusje Edith (*1931) op weg naar de op de Goffert gelegerde Engelse soldaten. Haar moeder waarschuwde beiden nog voor het Duitse oorlogsgeweld. Edith riep: "Onkruid vergaat niet", maar eenmaal op straat trof een Duitse splinterbom hen. Edith verloor het zicht uit haar ogen; zij bleef blind. Hanneke werd zwaargewond naar het ziekenhuis gebracht, waar ze diezelfde dag nog overleed.