Leo Kaufmann  was getrouwd geweest met Ida Juhl. Zij hadden twee dochters, Anne en Ilse. Met beide dochters vertrok hij in 1938 uit Bitburg naar Köln en vervolgens 13 augustus 1940 naar Haarlem. 

Aangezien hij verbleef in het westen van Nederland en werd hij geconfronteerd met de effecten van de Circulaire van de Secretaris-Generaal Tenkink van het Departement van Justitie, Afd. Politie, Rijksvreemdelingendienst van 4 september 1940. Vluchtelingen moesten vóór 9 september 1940 de zogeheten kustgebieden verlaten, het betreft o.a. de niet-ariërs van Duitse nationaliteit, daaronder begrepen personen zonder nationaliteit die vroeger de Duitsche nationaliteit bezaten, en andere vluchtelingen (personen van Duitse nationaliteit die na 1 januari 1933 Duitsland om politieke redenen hebben verlaten) en persoonen van vijandelijke mogendheden. Het begrip kustgebieden werd zeer ruim opgevat. De niet-arische vreemdelingen mogen zich niet naar Amsterdam, Diemen, Weesp, Ouder-Amstel, Nieuwer-Amstel, Landsmeer, Oostzaan of Zaandam begeven. In een toelichting schrijft het Hoofd van de Vreemdelingendienst nog dat de plaatselijke politie beschikt over ontheffingen. Leo Kaufmann en zeker 56 anderen meldden zich op 9 september bij de Vreemdelingenpolitie in Nijmegen en van alle aangemelde personen, althans vijftig van hen, werd een lijst opgesteld. Zie o.m. RAN 2-40191. Dochters Anna en Ilse zijn nooit naar Nijmegen gekomen.

Februari 1942 vertrok hij naar Amsterdam, waarschijnlijk gedwongen. Wanneer hij precies is opgepakt is niet bekend. Wel staat vast dat hij  06 april 1943  vanuit Westerbork met transport nr. 57 gedeporteerd werd naar Sobibor, waar hij direct is vermoord. 

Beide dochters doken onder en wisten de oorlog te overleven. 

Bronnen: Joods Monument ; PK; e-mail Myriam Daru 24 en 26 april 2013, site " Juden in Bitburg" (bitburg-gedenkt.de)