Tonny was de zoon van de voormalige agent van politie, maar sinds 1922 gemeentelijk ambtenaar in Nijmegen van Sociale Zaken ("Maatschappelijk Hulpbetoon") Antonius Hendrikus Jansen sr. (*Hengelo [Gld] 1891) en diens vrouw Johanna Maria Brink (*Nijmegen 1894). Zij kregen drie kinderen: Ria, Gerard en Tonny.

Na de bevrijding in september '44 meldde de jongste zoon Tonny zich vrijwillig aan voor het gevaarlijke werk van mijnenruimen. Bij dit werk in Groesbeek explodeerde op 5 juli '45 een mijn ontijdig waarbij acht personen om het leven kwamen, namelijk Tonny Jansen, Johann Bernhard Lelie en A.C. Vermij uit Nijmegen. Ook stierven A.Thijssen uit Groesbeek en soldaat Sep uit Roosendaal, plus drie Canadese militairen. Gewond raakte A.A. Schuiffel, Ericastraat 27, Nijmegen.

Tonny stierf op de 51e verjaardag van zijn moeder.

 

Zijn vader werd  na de bevrijding van Nijmegen beschuldigd van verraad van een collega, die daardoor in een concentratiekamp belandde. Daarom werd vader Anton op 19 september 1944 gearresteerd, in Kamp Vught vastgezet en uiteindelijk in oktober 1946 door de 3e kamer van het Nijmeegse Tribunaal veroordeeld tot niet minder dan 3½ jaar celstraf, die hij helemaal heeft moeten uitzitten. Bovendien verloor hij door dat vonnis zijn ambt en alle politieke burgerrechten en werd zijn pensioen vervallen verklaard. Daarbij speelde ook een rol zijn pro-duitse gezindheid en dat zijn dochter Ria verkering had gehad met een Duitse soldaat en dat zijn zoon Gerard J.Jansen (*Nijmegen 8-7-'21) zich vrijwillig had aangemeld bij het Politie Opleidings Bataljon in Schalkhaar, een opleiding onder Duitse leiding in de geest van de SS. Volgens Gerard zelf had hij zich aangemeld om de Arbeitseinsatz te ontduiken, en was hij tijdens de Schalkhaar-opleiding in verzet gekomen tegen de SS-leiding. Daarop werd hij gevangen gezet en moest hij - volgens eigen zeggen - achtereenvolgens in acht Duitse concentratiekampen verblijven.

Om de kost te verdienen en de reputatie van het gezin te herstellen meldde na de bevrijding de toen 17-jarige zoon Tonny zich vrijwillig aan voor het gevaarlijke werk van mijnruimen. Dit werk kostte hem zijn leven. Zijn broer  Gerard werd eind juni 1945 door het Amerikaanse Rode Kruis thuisgebracht. Hij was sterk verzwakt en bedlegerig en werd later in 1945 als "Schalkhaarder" oneervol ontslagen.