Cees woonde in Nijmegen bij zijn ouders (Hatertseweg 185 later 377) tot hij in 1938 naar Indië vertrok om zich bij het KNIL aan te sluiten. 14 december 1938 voer hij af vanuit Amsterdam aan boord van het M.S. Christiaan Huygens. Zijn oudste zus en haar man Matthieu van der Kop waren in 1935 al voor de tweede keer naar Nedlands-Indie vertrokken.  
het is niet duidelijk of ook zijn oudere broer Johannes Petrus hem voorgegaan in 1935.  Beide broers werden in oktober 1942 door de Japanse bezetter naar Singapore getransporteerd om daarna aan de Birmaspoorweg tewerkgesteld te worden.

 

Cees vertrok begin 1943 aan boord van de Nichimei Maru met 1000 Nederlandse krijgsgevangenen vanuit Singapore naar Birma. Op 10 januari voegt de Nichimei Maru zich in de haven van Penang bij een konvooi, waar ook de Moji Maru, een ander vrachtschip volgepakt met krijgsgevangenen, deel van uitmaakt. Het konvooi wordt 15 januari 1943 in de golf van Martaban aangevallen door Amerikaanse B-24 Liberators. De Nichimei Maru wordt tot zinken gebracht en de Moji Maru beschadigd. Cees is een van de 963 krijgsgevangenen die aan boord van de Moji Maru worden genomen. 37 krijgsgevangenen van de Nichimei Maru vinden die dag een zeemansgraf. Enkele dagen later arriveert Cees in Moulmein (Birma). Vanaf einde januari 1943 wordt hij ingezet als dwangarbeider aan het Birmese deel van de spoorlijn vanuit het beginpunt Thanbyuzayat. 80 km zuidelijker richting Thailand wordt hij op 1 juli 1943 als patiënt ingeschreven. Hij overlijdt op 1 oktober 1943 aan een tropische zweer aan zijn rechterbeen en bloedvergiftiging.

 

Bronnen: Passagierslijsten in diverse Indische dagbladen van juli 1935 en september 1938. Interneringskaarten Nationaal Archief. Japansekrijgsgevangenkampen.nl. Afbeeldingen: oorlogsgravenstichting.nl. Bart Janssen, Het verdriet van Nijmegen 1940-1945 blz 527  ev.