In 1936 wordt bij Bergen op de Lüneberger Heide, zestig kilometer van Hannover, een kamp ingericht voor Duitse en Poolse arbeiders die een kazerne voor het legerkamp Belsen bouwen. In voorbereiding op de Duitse aanval tegen de Sovjet-Unie maakt dit kamp in het voorjaar van 1941 plaats voor een groot nieuw kamp, bestemd voor de te verwachten Sovjet-krijgsgevangenen. In eerste instantie is het voornamelijk een grote vlakte, omgeven door prikkeldraad en wachttorens, zonder barakken.

In maart 1944 wordt Bergen-Belsen een concentratiekamp voor grote aantallen Joden, in eerste instantie vooral mensen die te ziek en uitgeput zijn om nog dwangarbeid te kunnen verrichten. Ziekte, ondervoeding en uitputting eisen in het overbevolkte kamp een steeds hogere tol als vanaf oktober 1944 tienduizenden gevangenen toestromen, die vanwege de Russische opmars uit kampen in het oosten zijn geëvacueerd. Alleen al in de eerste vier maanden van 1945 sterven in Bergen-Belsen ongeveer 35.000 mensen. Onder hen, ten gevolge van tyfus, Anne Frank en haar zus Margot, die in augustus 1944 met hun familie op hun Amsterdamse onderduikadres zijn ontdekt, naar Auschwitz zijn gedeporteerd en van daar eind 1944 naar Bergen-Belsen.

Op 15 april 1945 wordt het kamp door de Britten bevrijd. Ze treffen massagraven aan en duizenden onbegraven lichamen, naast 60.000 overlevenden, van wie er in de weken daarna nog bijna 14.000 bezwijken.

Bron: Post uit de vergetelheid

Bron foto: onderweg.info