Mieke Bouten woonde met haar ouders, zes broers en vijf zussen in de Ooij bij Nijmegen, waar haar vader hoofdonderwijzer was. In 1943 werden haar vader en haar broer Bart door  de Grüne Polizei gearresteerd wegens verzetsactiviteiten en in Vught ter dood veroordeeld. Het vonnis zou worden uitgevoerd op 17 september 1944, maar moest nog bekrachtigd worden in Utrecht. Door de invasie bleken de rechters opeens vertrokken. De stukken waren voor de nieuwe rechters niet te vinden, waardoor vader Bouten en zoon Bart aan de uitvoering van het vonnis konden ontsnappen.  Het gezin (moeder en de kinderen) werden in september 1944 uit de Ooij geëvacueerd en werden - na een nacht in het kerkje van Persingen, via een klooster van de Franciscanen in Alvernaen, een smederij in Oss,  uiteindelijk  gehuisvest op de Hazenkampseweg 6 in Nijmegen, een van de woningen van NSBérs die gevlucht waren. Daar is Mieke, terwijl zij buiten speelde met haar oudere zus Bep door een granaatinslag om het leven gekomen. Haar zus raakte zwaargewond, maar herstelde uiteindelijk.  Op 8 februari 1945 werd Mieke begraven op de begraafplaats aan de Groenestraat. Nijmegen lag toen in de vuurlinie en werd van alle kanten bestookt. 

Haar vader en broer Bart hoorden pas na de oorlog dat Mieke was overleden.