Ted Bachenheimer was een  Duitse emigrantenzoon uit Fullerton (Californië) met joods bloed in de aderen, die pas tijdens zijn opleiding tot para op Fort Bragg Amerikaans staatsburger was geworden. Tijdens de gevechten begin 1944 aan het front bij Anzio in Italië verwierf hij faam als koelbloedig verkenner binnen de Duitse linies, waarbij zijn vlotte kennis van het Duits hem uitstekend te pas kwam.

Bij de strijd om Nijmegen maakte hij deel uit van de Sectie Inlichtingen (S-2) van het 504de Regiment onder Captain F.Gorham. Op 18 september 1944 arriveerde hij op een oude fiets vanuit de richting Grave bij de Transformatorenfabriek Willem Smit en organiseerde daar in zijn eentje een verkennings- en strijdgroep, voornamelijk bestaande uit Nederlandse verzetslieden, die onder zijn leiding (aangeduid als "generaal") de daarop volgende dagen in het Land van Maas en Waal, de Betuwe en zelfs op de Veluwe en in het grensgebied  ten oosten van Nijmegen verkenningsopdrachten uitvoerden. Van Bachenheimer is uit het boek van Norbert A. de Groot bekend dat hij in de middag van 19 september in het Nijmeegse Centraal Station een machinepistool afschoot voor de microfoon van het omroeproepsysteem. Dat had als gevolg de overgave van een groot aantal Duitsers. 

Op 16 oktober '44 werd een gewaagde verkenning hem fataal ten huize van de Tielse verzetsleider Ebbens in Drumpt. Plotseling stormden de Duitsers het pand in en arresteerden alle aanwezigen. Kennelijk is hij daarop als krijgsgevangene naar Harderwijk vervoerd. Op de avond van 22 oktober '44 transporteerden de Duitsers een vrachtwagen vol krijgsgevangenen van Harderwijk naar Oldebroek. De wagen maakte een stop op de Eperweg in 't Harde en de bewoners in de buurt hoorden twee schoten. Blijkbaar had Ted Bachenheimer geprobeerd te vluchten, waarbij hij doodgeschoten werd. De volgende dag werd hij begraven op de begraafplaats "De Eekelenburg" in Oldebroek.

In 't Harde is later een monumentje ter ere van zijn nagedachtenis opgericht, bestaande uit een wit kruis met Davidsster. In 1947 werd zijn lichaam overgebracht naar het oorlogskerkhof in Neuville en Condroz bij Luik en in 1949 op verzoek van de familie naar Californië.

Bronnen: Norbert A. de Groot, Als sterren van de hemel, p. 203-207; www.noviomagus.nl ; www.findagrave.com met zijn foto en graf in Californië; Niels de Laat, "Ted Bachenheimer" in D. Steenbergen, De Oversteek, p. 100-105. Zie ook www.noviomagus.nl en Karel Margry en Frank van Lunteren, The Odyssey of Private Bachenheimer (2002);