Stef Arends was getrouwd met Nel Vissers en woonde met haar en hun drie zonen, Steef, Wil en Ton in een bovenwoning. Hij  werkte bij slager Nas op de hoek van de Broerdijk met de Berg en Dalseweg en droomde ervan na de oorlog zijn eigen slagerij te beginnen.         

Stef Arends kon na de oorlog zijn plannen voor een eigen zaak niet meteen realiseren want hij moest als lid van een compagnie Gezagstroepen van de Koninklijke Landmacht wachtlopen bij de voormalige tuchtschool aan de Berg en Dalseweg, de latere jeugdgevangenis.  In De Hunnerberg werden  na de bevrijding van Nijmegen NSB-ers opgesloten. Bij een  uitbraak van twee gevangenen , die probeerden te ontsnappen, werden door twee  bewakers schoten gelost. De twee voortvluchtenden konden toen weer aangehouden worden. Vervolgens bleek een bewaker te ontbreken. Achter de tuchtschool werd deze bewaker, Stef Arends, gevonden, gedood door een kogel in zijn hoofd.

De Gelderlander (11 april 1946) sprak over "een noodlottig incident", en in de rouwannonce twee dagen eerder over "een noodlottig ongeval". Op 13 april '46 klaagden de bewoners van de nabij gelegen Eikstraat in de krant over het onverantwoord gebruik van vuurwapens door de bewakers. Op 20 juni 1946 bedankte de weduwe Arends in De Gelderlander voor het medeleven van de zijde van de 1e Compagnie Gezagstroepen voor hun medeleven met haar verlies.

Wat er precies gebeurd is, is nooit duidelijk geworden. Mogelijk is Arends per ongeluk gedood door een schot van een van de bewakers. 

 Bronnen: PK; e-mail Steef Arends(zoon) 27 sept.2012   ; e-mail Joost Rosendaal 28 sept.2012; De Gelderlander april en juni 1946; e-mail J.Vijverberg (schoondochter) 14 mei 2013   Bart Janssen, Het verdriet van Nijmegen 1940-1945 blz 139 e.v.;