Jo Jimmink was een zoon van Johannes en Jantje Jimmink-Cremer.  Hij trouwde met Anna C.E Behrens; zij kregen  een dochter, Jaan genoemd of soms ook Zus.  Voor de oorlog woonde het gezin lange tijd aan de Daalseweg naast de steenhouwerij van Piet Hannessen.  Jo was in de oorlog o.a. belast met de bewaking van arrestanten in de cellen van het politiebureau aan de Molenstraat. Van daaruit werden de arrestanten doorgestuurd naar de gevangenis in Arnhem. Jo heeft bewust een van de arrestanten laten ontsnappen en dat kostte hem zijn baan. Hij werd op staande voet oneervol ontslagen zonder behoud van salaris.  Vreemd genoeg werd er iedere week een envelop met zijn loon in de brievenbus gedeponeerd. Jo heeft nooit kunnen achterhalen wie of welke instantie hierachter zat.

In die tijd van grote schaarste werd in het gezin Jimmink-Behrens alleen  in de kleine voorkamer gestookt.  Op 10 maart 1945 stond Jo voor het raam toen in de voortuin een van de laatste Duitse granaten in Nijmegen ontplofte. Jo was op slag dood.    Zijn vrouw Anna raakte zwaar gewond en dreigde een arm te verliezen. Dank zij de goede en langdurige zorg in het ziekenhuis werd de arm behouden en zij overleefde de aanslag. Ze kon echter niet bij de begrafenis van haar man op Rustoord aanwezig zijn. 

Bron: collectie Bart Janssen, ook onder Peterse en onder Mast; PK;e-mail Bart Janssen 3 nov.2014 met foto. Bart Janssen, Het verdriet van Nijmegen 1940-1945 blz 634 ev blz 980/981