1940
-
-
-
-
1941
-
-
-
-
1942
-
-
-
-
1943
-
-
-
-
1944
-
-
-
-
1945
-
-
-
-
> 1945
-
-
-
-

Japanse bezetting van Nederlands-Indië

1942-1945

Juliëtte Josephine Victoire Lugt-Depreter

 

    

Zij was een voormalig studente rechtsgeleerdheid aan de Rooms Katholieke Universiteit te Nijmegen. Overleden in Kamp Solo, op Java.

Haar naam wordt vermeld als J.J. van Lugt-de Peter op de gedenkplaat voor de ten gevolge van de oorlog omgekomen leden van de academische gemeenschap van de Rooms Katholieke Universiteit te Nijmegen. OGS vermeldt de naam Lugt-Depreter, ged. boek 41

 

Persoongegevens

Overlijdensgegevens

Naam:
mr. J.J.V. Lugt-Depreter
Voornamen:
Juliëtte Josephine Victoire
Roepnaam:
Geslacht:
Vrouw
Nationaliteit:
Nederlandse
Geloof:
rooms-katholiek
Beroep:
zonder
Burgerlijke staat:
gehuwd
Adres:
Bandjar (Java)
Woonplaats:
Bandjara ( Java) NI.
 
Geboortedatum:
24-01-1911
Geboortedatum toevoeging:
Geboorteplaats:
Arnhem
Datum:
17-12-1944
Datum toevoeging:
Leeftijd:
33 jaar

Plaats:
Solo (Ind.)
Locatie:
Kamp Solo
Begraafplaats:
Buiten Erevelden, Indonesië
Omstandigheid:
omgekomen
 
Categorie:
Burgers
Dossiernummer:
universiteit

Internering van burgers

In de periode maart 1942 - augustus 1945 werden in het voormalig Neder­lands-Indië ongeveer 100.000 Nederlandse burgers geïnterneerd. Velen kwamen om door slechte voorzieningen of door mishandeling en moord. De mannen werden ge­schei­den van de vrouwen en kinderen in aparte kampen ondergebracht. Later, vanaf 1944 werden ook de jongens ouder dan 10 jaar,  gescheiden van hun moeders ondergebracht in de mannenkampen of in aparte jongens­kampen. 

 

De internering door de Japanners van Europese burgers in Nederlands-Indië verliep niet overal hetzelfde. In de Buitengewesten werd vrij kort na het begin van de bezetting de hele Europese burgerbevolking in kampen geïnterneerd, de mannen apart van hun vrouwen en kinderen.

 

Op Java lag de interneringskwestie gecompliceerder vanwege het grote aantal Europeanen dat er woonde. De opsluiting in kampen verliep daar in fasen. Eerst werden in maart en april 1942 Nederlandse ambtenaren en personen uit het bedrijfsleven – voor zover zij niet nodig waren voor het gaande houden van het openbare leven – geïnterneerd.

 

In april 1942 moesten bovendien alle Nederlanders op Java die ouder waren dan 17 jaar zich laten registreren. Bij de registratie werd onderscheid gemaakt tussen volbloed Nederlanders, de zogenaamde totoks, en Nederlanders van gemengde afkomst, de Indo-Europeanen of Indo’s. De totoks werden uiteindelijk vrijwel allemaal geïnterneerd. Het merendeel van de Indo-Europeanen op Java bleef op vrije voeten, hoewel ook veel Indo’s vroeg of laat in een kamp terecht kwamen.

 

Aanvankelijk waren er grote en vele kleine kampen verspreid over de gehele archipel; later werden de burgergeïnterneerden steeds meer in enkele zeer grote kampen geconcentreerd. Als interneringskampen werden stadswijken, gevangenissen, kazernes, scholen, kloosters en zelfs ziekenhuizen ingericht. Hier begon een interneringsperiode die voor velen bijna drie jaar of langer zou duren, en waarin de levensomstandigheden steeds slechter werden. Bijna 13.000 personen, waaronder 48 mannen, vrouwen en kinderen met een band met Nijmegen, kwamen tijdens de internering om het leven.

 

Bronnen: Indischekamparchieven.nl, japanseburgerkampen.nl en het niod.

In de periode maart 1942 - augustus 1945 werden in het voormalig Neder­lands-Indië ongeveer 100.000 Nederlandse burgers geïnterneerd. Velen kwamen om door slechte voorzieningen of door mishandeling en moord. De mannen werden ge­schei­den van de vrouwen en kinderen in aparte kampen ondergebracht. Later, vanaf 1944 werden ook de jongens ouder dan 10 jaar,  gescheiden van hun moeders ondergebracht in de mannenkampen of in aparte jongens­kampen. 

 

De internering door de Japanners van Europese burgers in Nederlands-Indië verliep niet overal hetzelfde. In de Buitengewesten werd vrij kort na het begin van de bezetting de hele Europese burgerbevolking in kampen geïnterneerd, de mannen apart van hun vrouwen en kinderen.

 

Op Java lag de interneringskwestie gecompliceerder vanwege het grote aantal Europeanen dat er woonde. De opsluiting in kampen verliep daar in fasen. Eerst werden in maart en april 1942 Nederlandse ambtenaren en personen uit het bedrijfsleven – voor zover zij niet nodig waren voor het gaande houden van het openbare leven – geïnterneerd.

 

In april 1942 moesten bovendien alle Nederlanders op Java die ouder waren dan 17 jaar zich laten registreren. Bij de registratie werd onderscheid gemaakt tussen volbloed Nederlanders, de zogenaamde totoks, en Nederlanders van gemengde afkomst, de Indo-Europeanen of Indo’s. De totoks werden uiteindelijk vrijwel allemaal geïnterneerd. Het merendeel van de Indo-Europeanen op Java bleef op vrije voeten, hoewel ook veel Indo’s vroeg of laat in een kamp terecht kwamen.

 

Aanvankelijk waren er grote en vele kleine kampen verspreid over de gehele archipel; later werden de burgergeïnterneerden steeds meer in enkele zeer grote kampen geconcentreerd. Als interneringskampen werden stadswijken, gevangenissen, kazernes, scholen, kloosters en zelfs ziekenhuizen ingericht. Hier begon een interneringsperiode die voor velen bijna drie jaar of langer zou duren, en waarin de levensomstandigheden steeds slechter werden. Bijna 13.000 personen, waaronder 48 mannen, vrouwen en kinderen met een band met Nijmegen, kwamen tijdens de internering om het leven.

 

Bronnen: Indischekamparchieven.nl, japanseburgerkampen.nl en het niod.

Lees meer




Voor andere personen bij deze gebeurtenis kies:

Internering van burgers

Meer dan een naam dankzij u. Heeft u informatie over of foto’s van personen op deze site, stuur deze dan naar ons via contact.